De eerste Afrikaanse overwinning op het WK is binnen. Ongelooflijk hoe intens de Zuidafrikanen de verrichtingen van hun werelddeelgenoten beleven. Voor even is Afrika één land... (hoewel ik de laatste jaren merk dat veel Europeanen dit zo beleven) En wat zullen ze trots zijn als tenminste één Afrikaans land de volgende ronde haalt... En het liefst natuurlijk Bafana Bafana. Doelpuntenmaker Siphiwe Tshabalala is nu al een held! En hij gelooft in de kansen voor de regenboognatie...
Morgen zal mijn eerste WK-wedstrijd zijn in Soccer City. Het is sowieso voor het eerst dat ik Oranje daadwerkelijk zal volgen vanaf de tribune. Vandaag was ik al even in Soweto, waar ik twee kerkdiensten bijwoonde. Een dominee vertelde: "Op de tribune ontmoette ik een (zwarte) man, die zo enthousiast was dat hij live bij een wedstrijd kon zijn. Hij geloofde me niet toen ik vertelde dat het voor mij ook de eerste keer was..." Ja, zelfs tijdens de kerkdiensten wordt gesproken over het voetbal. "Ik ben blij dat jullie de vuvuzela's vandaag hebben thuisgelaten" waren de eerste woorden van de dominee...
Ik bezocht vandaag twee kerken: de Presbyterian kerk in Parkview en de zwarte kerk in Orlando (onderdeel van Soweto). Met deze kerken werkt Ubuntu Ministries onder meer samen om het stigma rondom HIV/AIDS tegen te gaan. In 2007 werkte ik zelf in Kaapstad mee aan deze doelstelling. Maar de drijvende kracht achter dit project - Adrian - is inmiddels teruggekeerd naar zijn thuisstad Johannesburg, waar hij het werk voortzet. De rol van de kerk is in Zuid-Afrika nog erg groot, wat één van de redenen is dat Ubuntu Ministries juist hier probeert de houding tegenover mensen met HIV/AIDS te beinvloeden. Zo probeert Ubuntu Ministries een uitwisseling tot stand te brengen tussen de witte kerk van Parkview en de zwarte kerk in Orlanda om mensen te laten ervaren dat HIV en AIDS niet alleen de zwarte bevolking van Zuid-Afrika aangaat...
Voor mij was het een bijzondere ervaring om vlak na elkaar in twee verschillende kerken aanwezig te zijn. In de Presbyterian Church (Ierse achtergrond) verloopt alles heel puntsgewijs en begint de dienst stipt om 8.00 uur. In de zwarte kerk komt iedereen binnen, wanneer het hem of haar schikt. En wordt in de preek rustig tien keer verteld "dat het heel belangrijk is om elkaar te ontmoeten." De kracht van de herhaling zullen we maar zeggen. Daarbij wordt ook het WK als voorbeeld opgevoerd. Mijn gedachten gaan om deze zondag ook naar Adres Onbekend. Op deze Gerard-loze zondag zal ook daar de ontmoeting centraal staan.
Hoewel de dienst in de zwarte kerk vele keren langer duurt dan in de witte kerk, word ik in de zwarte kerk geraakt door het gezang. Iemand gaat voor in de zang, de rest volgt en klapt op zijn liedboek mee. Ook bijzonder is de opening van de dienst, als iedereen door de kerk loopt en de andere kerkgangers omhelst. Ook ik word opgenomen in de gemeenschap en hoewel ik niemand ken binnen deze gemeente geven de vele omhelzingen met toch een warm gevoel. En ik ben ervan overtuigd dat dit niets met het WK te maken heeft...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten